Spanje
Van Fisterre naar Santiago.
Afstand 90 km
Gem snelheid 16,1 km p/u
Weer: heet tot bloedheet
De terugweg is officieel begonnen na het bezoek aan fisterre.
Het was eigenlijk de bedoeling de bus van 08:20 terug te nemen naar Santiago maar bij de bushalte aangekomen, een half uur van te voren, zag ik al een hele stoet pelgrimgangers staan en 5 fietsen die de bus in moesten. Er mogen maximaal drie fietsen in de bus en je kan niets van te voren reserveren, ook hier geldt, wie het eerst komt eerst maalt. Voor mij was het duidelijk, ik moest terug fietsen wilde ik op tijd de voetbalwedstrijd kunnen zien. Om een lang verhaal kort te maken, de tocht was lang en zwaar omdat de route langzaam naar boven ging richting Santiago, maar het was vooral bloedheet. Als een gekookt rood bietje kwam ik aan op de camping, maar gelukkig zonder pijn in m'n pezen van een te zwaar verzet.
Met enkele Nederlanders heb ik de voetbal wedstrijd gekeken in een Spaans cafeetje. Heel gezellig en bij de drank kregen we allemaal gratis hapjes en tapas. Uiteraard waren we allemaal voor Spanje tijdens hun wedstrijd.
23:00 uur naar bed. Morgen de stad in om vervoer te regelen naar Pamplona. Ik heb besloten om niet helemaal weer terug te rijden door Spanje. Dat gaat me teveel worden, zeker nu in die hitte.
Dag 38 19 juni
Ik neem vanavond om 23:15 de nachtbus naar Pamplona en van daaruit ga ik weer fietsend verder over de pyreneen naar st Jean Pied la Port. Daar aangekomen ga ik terug naar Nederland via "oude wegen". Dit is een andere route als de heenweg en zal ongeveer 3 weken gaan duren. De route is mooier maar wel met meer heuvels. Met m'n nieuwe bergverzet moet dat lukken. ik ga nu de dag doorbrengen in het zwembad. By the way; ik ben op de terugweg van Fisterre de 3000km gepasseerd.
Ik heb gisteren de nachtbus genomen.. Dat was me een avontuurtje wel zeg. Eerst moest de fiets helemaal in plastic worden verpakt (voorschrift). Hiervoor had ik een paar grote vuilniszakken gebruikt en alles dichtgeplakt met tape. Dat moest terplekke gedaan worden bij het busstation. Ondanks dat het avond was stond ik hierbij te zweten als een otter, het was 28 gr. De bus kwam in ieder geval op tijd en er waren weinig passagiers. Fiets de bus in, ging maar net, want de afmetingen van een ligfiets zijn anders als een gewone fiets.
Ik dacht, die chauffeur neemt de tolweg en blazen maar, nou echt niet. Hij ging van hucht naar hucht met een rotvaart over al die smalle weggetjes door de bergen. In de bus kon je geen moment lekker rustig zitten want je werd van links naar rechts geslingerd. Onderweg stopte hij even om nieuwe passagiers op te pikken of te pauzeren. Je moet eens proberen met zo'n slingerende bus naar het toilet te gaan, dat is een hele onderneming, met excuses aan degene na mij. Pas na Astargos ( na ongeveer 200 km) werd de rit wat rustiger en kon ik wat gaan indommelen. De rit ging niet naar Pamplona maar naar Vitoria Gasteiz, een stad 100 km voor Pamplona. De bus ging vandaar verder naar Bilbao. Nog gekeken of er misschien een andere bus naar Pamplona ging maar helaas. Al met al heb ik 9 uur in die bus gezeten.
In Vitoria GasteizIk heb ik besloten maar een huurauto te nemen voor de rest van de kilometers. Bij de AVIS kwam ik er achter dat ik in de bus "gerold" ben. Mijn cashgeld €70 was uit de portemonaie gehaald, de rest zat er gelukkig nog in. Omdat de portemonnaie zo in mijn broek knelde had ik 'm zolang naast me op de zitting gelegd met de fietshelm er overheen. Ik weet achteraf wel wie het gedaan heeft, een jonge knul die maar heen en weer in de bus liep zogenaamd te zoeken naar een slaapplekje. Hij is zo bij iedereen even in de buurt gaan zitten. De bus was maar half vol dus zijn gedrag viel in eerste instantie niet zo op, zeker niet als je wat half ligt weg te dommelen. Hij moet gezien hebben dat ik die portemonnaie daar had neergelegd. Balen maar het is niet anders.
Bij AVIS nog gevraagd of ik de auto eventueel ook in Jaca kon inleveren, maar dat ging helaas niet want ze hadden daar geen filiaal. Vanuit Jaca had ik dan over de Col Somport naar Oleron st Marie kunnen fietsen. Het werd dus Pamplona. Hier de nacht doorgebracht in dezelfde aubergue als op de heenweg, het onderkomen met 200 bedden. En wie lag naast de enige snurker met een apparaat op zijn hoofd tegen apneu. Als zo'n apparaat het goed doet dan hoor je hem normaal gesproken niet, nou deze dus wel. Niet alleen ik hoorde hem maar de overige 199 man ook. Niet normaal wat een geluid produceerde dat ding. Bij elke ademteug leek het net of iemand op een claxon drukte, niet zo luid maar wel zo hinderlijk. Ik heb de man wakker gemaakt om te proberen het apparaat en masker wat beter af te stellen maar niets hielp. Ik heb toen m'n matje gepakt en ben in de tuin gaan liggen. Ik heb uiteindelijk toch nog redelijk kunnen geslapen. Ik was kapot na die busreis.
Omdat het wederom warm zou gaan worden ben ik 05.15 opgestaan en 06.00 uur zat ik, nog in het schemerdonker, al op de fiets richting st Jean Pied la Port. Het was toen al 19 graden. Omdat de pyreneen vanuit Pamplona wat meer geleidelijker omhoog lopen was ik 11:00 uur al op camping in st Jean Pied la Port. Gelukkig maar want het werd die dag enorm broeierig heet. Fietsers die in de middag aankwamen waren helemaal stuk van de hitte.
Op de camping kwam ik er achter dat ik vanwege dat gedoe met die snurker in Pamplona m'n grandioze camping handdoek van "de action" was vergeten, een wereldattribuut van €1,50, maar hier niet te krijgen.
Je merkte dat de zomervakanties waren begonnen want op de camping arriveerde hele hordes aan fietsers, de meesten op weg naar Santiago. Ik heb nog de fiets van een student gerepareerd want die had de nodige mankementen. Ik sta er versteld van hoe weinig mensen hun fiets kunnen repareren, zelfs de meest eenvoudige zaken als een band wisselen lukt niet. Iedereen vertrouwd er maar op dat er een fietsenmaker in de buurt is. Vaak is dat wel zo maar in de bergen en op zondag toch echt niet. Als je dan zo bezig bent komen er steeds meer verzoeken of ik even kan kijken naar de fiets, want het schakelen gaat niet zo lekker of de remmen staan niet goed afgesteld enz enz. Aan de andere kant krijg ik als beloning wel weer een salade met tonijn, een cordon bleu met noodles, blikjes bier, chocolade en leuke gesprekken. Ik ben 22:00 uur naar bed gegaan want ik wilde weer vroeg opstaan.
Frankrijk
Van st Jean Pied la Port naar Lasseube
Afstand: 88 km
Gem snelheid 17 km p/u
Weer: zwaar bewolkt, dichte mist en af en toe miezerige regen met onweer en zon
06:45 uur ben ik gaan fietsen. Ondanks de dichte bewolking was het warm, tegen het broeierige aan. Het zou wederom een bergrit gaan worden in de uitlopers van de pyreneen, eerst naar Oleron st Marie en van daaruit richting Pau. Hier zat nog een colletje tussen van 500 meter met een hellingspercentage van 5% tot 10%, een pittige dus. Boven op de col zat ik de wolken en zag geen hand meer voor ogen. Ik ben toen rustig naar beneden gereden met m'n hoofdlamp op en achterlicht aan. Ondanks het zwoegen met klimmen en je kijkt om je heen, is het toch wel een fantastisch landschap met hele mooie dorpjes. Ik denk dat voorbij Pau het klimmen minder gaat worden en de uitlopers van de pyreneen voorbij ben.
14:00 uur ben ik gestopt met fietsen en dat is maar goed ook want toen begon het te onweren en te regenen. Het merkwaardige was dat alle weertypes er tegelijktijd waren, de zon scheen, het regende en achter je in de heuvels was het onweer aan de gang. Met als resultaat dat het in de tent te warm werd van de zon en buiten de tent werd je nat van de regen, dus werd het zitten onder een afdakje van het toilettgebouw, dat bracht nog enigzins verkoeling. Ik ben als enige op de camping met vaste bewoners, verder geen vakantieganger te bekennen, laat staan fietsers. Dat wordt dus vroeg naar bed en vroeg weer op. Ik heb nog een paar pittige klimmetjes te doen morgen.
Van Laseubbe naar Maubourguet
Afstand: 93km
Gem snelheid 16,9
Weer: zwaar bewolkt, licht bewolkt, onbewolkt, wederom zwaar bewolkt onweer en regen, noodweer.
Terrein: pittige heuvels 5% tot 12%
Wederom vroeg opgestaan, 06:00 uur. Nu niet voor de warmte maar omdat het gewoon lekker fietsen is in de ochtend. Bij het opstaan was er een laag hangende zware bewolking die zo vochtig was dat het net leek of het regende. Alles was binnen een mum van tijd kletsnat. In het dal waar de stad Pau ligt zag je de zon schijnen en daar moest ik naar toe. Omdat hier de pyreneeen overgaan in de midi-pyreneen was het de hele dag stevig klimmen en dalen. Om mezelf niet fietsend over de top te draaien heb ik heuvels van 10% of meer toch maar lopend gedaan. Gelukkig is alles niet zo hoog als in Spanje, de stukken die je berg/heuvelopwaarts moet lopen zijn zo'n 1,5 tot 2km. Ik heb het rustig aangedaan en genoeg pauzes genomen.
Op de route die ik nu fiets zie ik maar heel weinig fietsers (vandaag maar 2) naar het zuiden gaan en zie ik verder niemand op de campings. Dat was op de heenweg toch wel even anders. Het heeft volgens mij te maken met de zwaarte en lengte van de route. De route "Langs Oude Wegen" die ik nu fiets is 175km langer en van een zwaardere categorie dan de st Jacobsroute. Daar staat tegenover dat hij wel mooier is. Het landschap is werkelijk schitterend en dat geldt ook voor de dorpen die ik tegenkom.
Aan het einde van de dag was het weer broeierig warm terwijl het de hele dag aangenaam fietsweer was. Op een gegeven moment kwam er een pittige regenbui met onweer wat langzaam overging in noodweer. Op de camping kon ik vanaf het terras amper de tent nog zien door de waterval van regen, maar hij heeft zich staande gehouden, alles was nog droog.
We zullen zien wat het morgen gaat worden. Het weer op deze route gaat volgens mij nog voor verrassingen zorgen.
Van Maubourguet naar Castet Arrouy
Afstand 110 km
Gem snelheid: 15,8 km p/u
Weer: lichtbewolkt met zon
Terrein: heuvels heuvels en heuvels
07:30 op de fiets en direct een paar pittige heuvels voor m'n kiezen. Het gaf al aan hoe de rest van de dag er uit zou gaan zien. Ik ben 1 echtpaar op de fiets tegengekomen, Nederlanders uit Friesland op weg naar Santiago, hoe kan het ook anders. Even mee staan te praten en toen weer verder. Bij Lectoure zag ik in het boekje dat er een camping in het stadje zou zijn. Om daar te komen moest er eerst nog even een behoorlijke klim worden gedaan. Stadjes met vestingen liggen in Frankrijk altijd op de hoogste heuvel uit de omgeving, helaas. Boven aangekomen bleek ik de kaart verkeerd te hebben gelezen, de camping lag beneden 3 km rechts in het dal. Ik weer terug naar beneden op zoek naar die camping. Kom ik daar aan, bleek het een 5 sterren camping, of ik even €32 wilde betalen om in mijn eigen tent te mogen slapen. Nog geprobeerd een korting te bedingen maar helaas, ging niet door. Ik had er goed de smoor in en dacht, daar doe ik niet aan mee, ik zoek wel iets anders. Zegt die receptioniste nog tegen mij " maar we hebben wel een grote glijbaan in het zwembad en een kanobaan, dat maakt het wat duurder. Ik keek haar even aan en zei; wat denkt u; ziet u mij vanavond nog door die glijbaan heengaan en daarna kanoën? Voordat ik vertrok nog even een forse greep uit de toffeepot gedaan, had ik onderweg nog wat te eten, het was ondertussen al 17:00 uur.
Maar tja, wel weer 3 km terug naar Lectoure en weer dat zelfde hellinkje naar boven stompen. 13 km verderop vond ik een gite/auberge in Gastet Arrouy. Dat was vroeger een lagere dorpsschool geweest, zag er fantastisch mooi uit en deed gelijk heel gezellig aan. Er waren twee klaslokalen waar je kon slapen, één lag al vol met wandelaars en de andere kreeg ik. Ik sliep dus in m'n uppie op één zaal. De oude klassefoto's hingen nog aan de muur. Verder een schone keuken, douche en toilet en prima bedden (geen stapelbedden). De beste auberge tot nu toe, en voor €14 met ontbijt. Ik heb nog wel even een lange neus getrokken naar die camping. Ik moest dan wel even doorbuffelen maar dan heb je ook wat. Ik heb daar in het dorpje een pot gekocht met eendenvlees, zo vanaf de boerderij, opgewarmd en gegeten met een baquette, heerlijk. Ik was daarna zo moe dat ik 20:30 uur naar bed ben gegaan. Rond 00:00 uur nog even wakker geworden en daarna weer doorgeslapen tot 06:30 uur.
Van Castet Arrouy naar Castelnau Montratier
Dag 44
Afstand 78km
Gem snelheid 16,9 km P/u
Weer: bewolkt en koel, later op de dag warm
Na uitgebreid te hebben ontbeten zat ik 07:45 uur weer op de fiets. Het koppie was lekker fit van het lange slapen alleen m'n benen hadden de hele ochtend nodig om op gang te komen. Bij de eerste de beste heuvel liepen ze al vol. Ik moest nu echt gedoceerd fietsen anders zou het een zware dag gaan worden. Gelukkig heb ik een heel eind vlak kunnen fietsen langs de rivier "de Garonne" zodat de benen even konden bijtrekken. Fantastisch mooi stuk was dat van de route, met veel camino wandelaars maar geen vakantiefietser gezien.
Ik sta nu op een mooie camping municipal in Castelnau Montratier (ik moet altijd 3x checken of ik het goed schrijf) met een zwembad voor maar €5,10, zo kan het dus ook.
Van Castelnau Montratier naar Rocamadour
Afstand 91km
Gem snelheid: 14,9 km p/u
Weer: zonnig en koel in de ochtend, warm in de middag
Terrein: bergen en heuvels
07:45 op de fiets. Bij het weggaan was er direct al een heuvel te nemen. Voor mij was dit min of meer een test om te kijken of de benen vandaag goed waren, zo niet dan was ik terug gegaan naar de camping voor een rustdag. Wonderbaarlijk ging het zonder problemen, dus doorfietsen maar. Het werd een dag van klimmen, klimmen en nog eens klimmen waaronder ook een vals plat van 20km, dat schoot niet echt op. Behalve het plaatsje Cahors en Rocamadour was er eigenlijk weinig te zien, saai zelfs. Ik kwam een Nederlander op de fiets tegen (ik laat ze gewoon stoppen voor een praatje), die het helemaal heeft gehad. Ik ben de eerste die hij in 10 dagen spreekt, verder heeft hij nog niemand gezien. Hij had er veel meer van verwacht vwb het aantal fietsers die richting Santiago gaan. Hij vond het saai en zwaar en gaat in Montpelier met de trein terug naar Rotterdam. Hij zag het niet meer zitten.
Het is inderdaad saai deze route, er is weinig aanspraak en de fietsers die ik zie zijn meestal Fransen die hun rondje rijden door Frankrijk en dan weer naar huis gaan. Op de campings zie ik verder alleen maar vakantiegangers met campers en caravans. Maar goed, we trappen gewoon door.
Morgen begint de route met een afdaling naar de rivier de Dordogne en dan weet je dat het daarna weer omhoog gaat. Er wordt morgen zowiezo veel geklommen, pittige dag dus.
Van Rocamadour naar Donzenac
Afstand 61 km
Gem snelheid: 14,2 km p/u
Weer: zonnig en koel in de ochtend, in de middag licht bewolkt en warm, 's avonds onweer.
07:50 op de fiets. Het zou wederom een pittige dag worden met steile afdalingen maar ook steile klimmetjes, niet hoog (tot verschillen van 200m) maar wel veel achter elkaar. Het saaie ervan was dat het meeste zich afspeelde tussen bomen en dichte bossages (zie foto) met hier en daar een opening waar je doorheen kon kijken voor het uitzicht. De dorpjes rondom de rivier de Dordogne zijn ronduit prachtig, die geven echt dat zuid-Frankrijk gevoel. Dat dit een populaire omgeving is zag je wel aan de hoeveelheid toeristen. Met name de meer welgestelden zie je hier en de nodige makelaars die goede zaken doen met de verkoop van huizen. Van de Dordogne zelf heb ik weinig gezien want er hing een zeer dichte nevel boven en rondom de rivier.
Ik merkte tijdens het fietsen dat het lichaam signalen begon af te geven dat het moe begon te worden. Ik fiets nu zeven dagen lang in berg-en heuvelgebieden en dat begint op te spelen. Aangekomen in Donzenac om 13:45 uur heb ik een camping uitgezocht, op de kampeerplaats m'n fiets tegen een boom aangezet, m'n matje gepakt, ik ben gaan liggen en viel nagenoeg direct in slaap. Twee uur later werd ik wakker en heb toen pas de tent opgezet. Ik was de rest van de dag een beetje "groggy". Afhankelijk hoe ik me de volgende ochtend zal voelen beslis ik wel of niet een rustdag te nemen.
Dag 47
Toen ik 's ochtends om 06:30 wakker werd goot het van de regen. De beslissing wat te gaan doen was snel gemaakt, ik draaide me om en ben verder gaan slapen. Het heeft tot 09:00 werkelijk gehoosd maar..... het tentje heeft zich weer goed staande gehouden. Op deze fietsvrije dag heb ik alleen maar boodschappen gedaan en liggen chillen voor de tent. Misschien een bezoek vanavond aan het dorpje voor een pizza of zo, maar meer wordt het echt niet.
De campingbeheerder kwam nog naar me toe met de mededeling dat voor vanavond code oranje is afgegeven, oftewel het gaat stormen. Ik zie inderdaad al dreigende bewolking ontstaan en heb meteen extra scheerlijnen aangebracht. We gaan het zien.
Van Donzenac naar st Germain les Belles
Afstand: 72km
Gem snelheid: 14,9km p/u
Weer: zwaar bewolkt met dreigend onweer op m'n hielen en behoorlijk fris.
Terrein: op en neer, op en neer.
Van het hele gedoe omtrent code oranje heb ik gisteravond niets gemerkt. Geen onweer, geen storm, helemaal niets. Ik ben vroeg opgestaan en vroeg op pad. Gezien de geringe campings op deze route kon ik vandaag kiezen tussen 72km of 110km fietsen. Mede door het onweer wat me steeds op de hielen zat, heb ik gekozen voor 72km. En dat was maar goed ook want amper op de camping aangekomen begon het toch een partij te regenen en te onweren, niet normaal (een verlate code oranje?) . Het regenen begon over te gaan in hagelen en de temperatuur zakte in één keer van 19 naar 13 graden. Ik stond gelijk te rillen van de kou.
Van de campingbeheerder, een Hollander, kreeg ik voor de nacht zo'n kant en klaar kampeertent toegewezen zodat ik niet in dit hondenweer m'n tentje hoefde op te zetten. Dat werd enorm gewaardeerd. Ik moest wel beloven om 18:00 uur klaar te staan voor de voetbalwedstrijd. Nou.... daar hoefde hij helemaaaaal niet voor te vrezen, vooraan met bier en pizza als het even kon. Werd geregeld.
Van st Germain les Belles naar la Chatre
Afstand 189km
Gemid snelheid: 15,6 km p/u
Weer: lichtbewolkt met zon
Terrein: bergen/heuvels en dalen
In alle vroegte, 07:00, vertrokken van de camping st Germain les Belles. Het was windstil, nevelig en fris, het was een fantastisch mooie ochtend om te fietsen. Het was overal doodstil en geen verkeer op de weg. Misschien heb ik daarom verscheidene dassen op de weg gezien. Ze hadden gewoon niet door dat ik eraan kwam, ze schrokken zich rot. Ze renden eerst voor me uit om daarna rechts uit de flank de bosjes in te schieten. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit een das heb gezien in het wild.
Verder bestond de tocht uit het op en neer gaan, ik geloof dat ik alle hoge heuvelkammen en rivierdalen wel heb gehad. Gelukkig had ik nog wat eten van de vorige dag bij me, want op maandag is werkelijk alles dicht hier. Op de heenweg kon ik altijd wel terecht bij een boulancherie of het nu zondag of maandag was. Nou... hier niet en de afstanden tussen de dorpjes zijn iets groter als in het westen. Ik zag gelukkig toch nog in een piepklein gehucht met een bar (tabac) die open was. Ik naar binnen en 4 nutsen gekocht, het enige wat ze nog hadden, maakt niet uit, eten is eten. Je gebruikt op een dag zo'n 4500 a 5000 calorien. Wat je hier niet kan gebruiken is de hongerklop, want dan ben je echt de pineut. Anders wordt het ergens aanbellen en vragen of je tegen betaling de ijskast mag leeg eten.
Halverwege de rit stond m'n kilometerteller opeens op nul. Ik dacht eerst dat het magneetje in m'n wiel geen contact meer maakte. Wat ik ook probeerde hij deed niets meer totdat hij zichzelf ging resetten en hup, alle afstanden en gegevens weg. Ik nog opnieuw de boel proberen in te stellen maar hij gaf totaal geen sjoege. Conclusie, het apparaat was kapot. Gelukkig liep mijn GPS vrijwel synchroon met de fietsteller, alleen het fietstellertje geeft de kilometers aan die ik daadwerkelijk heb gereden en de GPS alleen de kilometers op het moment dat deze aanstaat. De GPS geeft denk ik ongeveer 30 kilometer minder aan. Dus vanaf nu loopt alles via mijn GPS. Het tellertje heb ik maar van m'n stuur gehaald, ik baalde er wel van.
Na 93 km fietsen kwam ik uiteindelijk op plaats van bestemming, alleen de camping bestond niet meer (wanneer heb ik dat eerder meegemaakt). Ik mocht voor het gemak nog even 18 km verder fietsen voor de volgende camping en hopen dat deze wel bestaat of open is. In La Souterrain was gelukkig de camping open en heb daar als enige overnacht. Het is ondertussen 30 juni en ik sta op campings die vrijwel leeg zijn, vreemd hoor, moeten ze het nu alleen hebben van zes weken hoogseizoen?
De volgende dag ben ik direct afgestraft voor die extra 18 km. Ik was niet vooruit te branden, ik heb de langste 76km ooit gereden . Er zat gewoon geen kracht meer in die pootjes van me. Kom ik eindelijk in la Chatre aan en wat denk je?..... geen camping meer, dit jaar opgeheven. Gelukkig was er nog eentje 3 km verderop die open was. Dat had ik eerst maar nagevraagd bij het "office du tourisme", ik had geen zin om voor Jan...... te rijden. Ik had voor de zekerheid ook maar een adres voor een "gite" gevraagd mocht ik voor verrassingen komen te staan. Morgen ga ik van la Chatre richting Nevers. Afstand 135 km met enkele kleine heuvels in de eerste 55km en de rest nagenoeg vlak. Op die weg is maar 1 camping op 52 km of een gite op 89km. Het wordt 1 van deze twee. Als de benen het niet toelaten wordt het de camping, mits deze nog bestaat of open is, anders de gite of wie weet, wild kamperen.
Van la Chatre naar Nevers
Afstand 137 km
Gem snelheid: 18,9 km p/u
Weer bewolkt, zonnig en benauwd in de middag.
Ik voelde het meteen al bij het wegrijden, de benen waren nog niet helemaal fris. Ondanks dat na la Chatre het einde was van de zware heuvels en het begin van een licht heuvelig gebied, heb ik het rustig aan gedaan richting st Amand Montrand. Deze rit was maar 57 km dus kwam ik 12:15 uur al aan op de camping. Ik kon wel doorrijden maar de volgende camping lag 70 km verderop in Nevers. Ik was niet in staat om die 70 km er bij te doen. Ik heb toen de rest van de dag maar een beetje liggen chillen voor de tent en het plaatsje in gegaan voor boodschappen, niet echt veel bijzonders verder.
Dag 52
Ik ben vroeg vertrokken richting Nevers. Vanaf nu was de weg vrijwel vlak en na zo'n halve rustdag makkelijk te fietsen. Het was een bijzonder mooie route met veel te zien onderweg. Omdat het zo vlot ging was ik ook nu vrij vroeg in Nevers. Dat kwam goed uit want ik moest nu echt naar een fietsenmaker om de tandwielcassette vast te laten zetten. In de loop van de fietstocht is deze steeds losser komen te zitten en begon op een gegeven moment irritant te rammelen. Ik heb een hekel aan fietsen die bijgeluiden maken. Bij de fietsenmaker aangekomen bleek de beste man ziek te zijn, een briefje op de deur vermeldde dat hij de volgende dag 09:30 uur weer aanwezig zou zijn. Dat was balen want dan kon ik niet vroeg vertrekken. Voordat je eindelijk Nevers dan verlaat is het al 10:30 uur. Jammer maar het is niet anders.
De camping ligt aan de Loire met een mooi uitzicht op de stad. Ik stond met m'n tentje naast een Zwitser onder de enige boom die nog een beetje schaduw gaf. De rest van de tentkampeerders konden op het open veld gaan staan in de brandende zon. Het was werkelijk bloedheet die middag. De Zwitser, Stephan, was drie weken op fietsvakantie van alleen al zijn overuren die hij had gemaakt dit jaar. Hij had net een ziekenhuisproject achter de rug en moest nu even z'n hoofd luchten. Hij is bezig met een fietstocht lang de Loire. De tocht begint in Zwitserland en eindigt net onder Bretagne bij st Nazaire. Een hele aardige vent waarmee ik de rest van de middag ben opgetrokken en 's avonds op de camping eten gekookt met twee flessen rose en bier erbij. We hebben tot 23:00 zitten ouwehoeren. Als ik ooit nog in Zwitserland kom moest ik beslist langs komen. Dat was afgesproken. Ik plokte direct uit toen ik m'n tentje in ging.
Van Nevers naar Corbigny
Afstand 65 km
Gemid snelheid 16,7 km p/u
Weer: zwaar bewolkt met nu en dan regen.
07:00 opgestaan en rustig aangedaan met inpakken want ik hoefde pas 09:30 uur bij de fietsenmaker te zijn. Ik heb met Stephan nog ontbeten en 09:00 uur hebben we afscheid van elkaar genomen. Hij ging weer op weg met zijn tocht langs de Loire.
Om 09:30 stond ik bij de fietsenzaak, alleen niemand te zien. Ik zou nog 15 min wachten en als dan niemand aanwezig zou zijn, jammer dan. Na 10 minuten kwam de fietsenmaker, helemaal bleek en volgens mij nog niet helemaal opgeknapt. Het duurde even voordat hij was opgestart met de zaak. Na hem te hebben uitgelegd wat mijn probleem was heeft hij de tandwielcassette extra vastgezet. Een fluitje van een cent maar die man was nog zo ziek dat hij halverwege naar het toilet moest om te kotsen. Hij moest voor het weekend nog drie fietsen afleveren anders was hij thuis gebleven. Ik hoefde niets te betalen en heb hem toen maar een sinaasappel gegeven en hem beterschap gewenst.
11:00 uur reed ik Nevers uit. Het zou weer behoorlijk heuvelig worden over een afstand van 95km. Omdat ik zo laat was vertrokken heb ik maar 65 km gefietst en kwam ik om 15:30 aan op de camping. Een paar forse regenbuien gehad onderweg maar het was zo warm dat ik gewoon in m'n fietsshirtje kon doorfietsen. Dat was weer eens wat anders dan op de heenweg.
Van Corbigny naarTroyes
Afstand 185 km
Gemid. Snelheid 19,8 km p/u
Weer: zwaar bewolkt met regenbuien
Ondanks de regenbuien die soms met bakken uit lucht kwamen heb ik twee fantastische fietsdagen gehad. De eerste dag moesten nog wel even een paar lange klimmetjes worden gedaan maar daarna ging het als een speer. Lange afdalingen en de laatste 20 km vlak langs de rivier de "Yonne" ging het met 32 km p/u. Ik had zogezegd goede benen. Ik vertrok 07:20 uur en kwam na 91 km rond 12:00 uur aan in Auxerre.
Voordat ik vertrok had ik nog een praatje met een Duitser op de camping. Hij fietst rond de 150 km per dag. Hij had een behoorlijke gelikte snelle trekking fiets met racestuur en alles er op en er aan. Hij ging 20 minuten eerder weg dan ik. 20 km voor Auxerre stond ik even te praten met een Nederlander die op weg was naar Santiago en wie kwam er toen op een gegeven moment aanfietsen...... die Duitser. Je zag z'n verbaasde blik en hoorde hem denken..... "wie die Hölle kann er jetzt hier sein"? Hij zei dat hij was wezen schuilen voor de regen terwijl ik ben doorgereden want het was in de regen helemaal niet koud. Ik ben hem waarschijnlijk gepasseerd terwijl hij ergens aan het schuilen was.
We zijn toen samen verder opgereden naar Auxerre. Ik kon niet nalaten hem nog even een poepie te laten ruiken. De weg was vlak en heb toen aangezet met 32 km p/u gemiddeld. Hij bleef continu achter me rijden maar nam niet over. In Auxerre namen we afscheid en hij zei dat hij in de vakantie nog niet zo hard had gereden. Hij ziet zo'n ligfiets ook wel zitten, hij was aardig onder de indruk.
Na de tent te hebben opgezet ben ik nog in Auxerre wezen kijken. Mooie binnenstad maar daarbuiten is het niet veel. 's Avonds met diverse Nederlanders bij een Belg de voetbalwedstrijd bekeken. De Belgen hadden net daarvoor verloren van Argentinië dus die man baalde als een stekker maar na een paar biertjes en wijntjes was hij er al weer overheen. Hij had een enorme camper met een enorm grote televisie, kwam dat even goed uit. Het was in ieder geval een leuke en luidruchtige avond. We waren allen er over eens dat de finale eigenlijk België - Nederland had moeten zijn.
Dag 55 (94 km)
Om 07:00 uur weer op weg. Ik heb gelukkig de tent droog in kunnen pakken voordat de regenbuien kwamen. Ik heb ongeveer 2/3 van de tijd in de regen gereden, ook nu was het gelukkig niet koud. De eerste 40 km had ik de nodige middelgrote heuvels daarna was het landschap glooiend en makkelijk te behappen. Net als gisteren had ik goede benen en was ik vrij snel in Troyes, voor 13:00 uur. Op de camping kreeg ik net als enkele dagen geleden vanwege de regen een vakantietent toegewezen. Hartstikke tof , rij ik morgen tenminste met een droge tent in de tas, scheelt weer het nodige gewicht.
Van Troyes naar Charleville Mezieres
Via Chalons-en-Champagne
Afstand: 230 km
Gem snelheid: 16,3 km p/u
Weer: dag 56 bewolkt met zon, dag 57 zwaar bewolkt met regen en NW- wind
Dag 56
Het was maandag en natuurlijk waren de winkels weer dicht, geen bakker te vinden die open was. Ik had nog wel beleg maar geen brood. Ik moest eerst wat te eten hebben voordat ik ging fietsen. Ik wilde het er niet op gokken of misschien op de route een winkeltje open zou zijn. Uiteindelijk vond ik een kiosk met tijdschriften waar ik dan maar marsen en nutsen zou inslaan. Vraag ik aan die verkoper of hij misschien een bakker wist die open was. Zegt hij; "als je brood wilt hebben, die heb ik ook" en toverde uit een grote zak achter de toonbank allerlei stokbroden, net gebakken. Het zag er net uit alsof hij illegaal brood aan het verkopen was, ik zag de broden niet eens staan. Ik weer blij, ik had tenminste wat normaals te eten voor onderweg. Dat was maar goed ook want tot aan Chalons kwam ik niets meer tegen, ik moest zelfs voor water aankloppen bij een woning, er was werkelijk geen winkel te vinden of het was gesloten.
Voor de rest was het een ideale fietsdag, weinig wind, een lekker temperatuurtje en een golvend landschap. In Chalons en Champagne, wilde ik 's avonds wat eten in een restaurantje. Uiteraard alles gesloten. Ik zag een paar (dure) restaurants in de binnenstad maar verder alles dicht behalve een piepklein Turks eetgelegenheid. Je zou er zo aan voorbij lopen. Ik ben daar naar binnen gegaan en heb daar heerlijk zitten schransen voor een tientje, niet normaal. Het beste tot nu toe op deze fietstocht. Koffie voor een 1€, waar vind je dat nog. Ik kreeg het amper op. De tent zat vol Turken en ander Noord-Afrikaans volk en de Turkse TV schetterde door het schel verlichte lokaaltje, maar dat maakte niet uit. Ik fietste daarna weer vlug naar de camping want het begon weer te stortregenen.
Dag 57
Vanmorgen wederom de tentprotocol bij regen weer toegepast. Het had de hele nacht geregend en de ochtend was niet anders. Het fijne van deze tent is dat je alles onder de buitentent droog kan inpakken en als laatste de buitentent wegpropt in de fietstas. Wel zeiknat en beduidend zwaarder als normaal, maar het is niet anders. Ik vertrok met een druilende regen richting Charville-Mezieres. Afstand 107 km volgens de gps van mijn tablet, maar daar dacht mijn garmin GPS heel anders over. Die had zo z'n eigen route. In het begin had ik dat niet door omdat je domweg doet wat dat ding aanwijst (dom natuurlijk) maar op een gegeven moment bemerkte ik dat ik wel erg veel naar het noord-westen ging ipv naar het noorden. Dan zoom je uit op de kaart en zie je dat de garmin een zijweg niet had herkend en mij gewoon liet doorrijden. Vanaf dat moment moest ik de route aanpassen maar dat heeft wel de nodige kilometers gekost, en dat met die wind en regen vol op de kop kost je behoorlijk wat energie.
Gelukkig hield het om 11:00 uur op met regenen en bleef het tot aan het eind van de dag droog maar het waaide wel stevig door tot 5 bft in de middag. De weg was in het begin redelijk vlak met vergezichten alsof je met die golvende korenvelden op zee zat. Ik hou daar wel van. Verder door dorpjes gefietst waarvan ik wel eens dacht; leven hier wel mensen? Alles zo verlaten en vervallen.
Ik maakte me wederom zorgen of ik nog ergens eten kon scoren want op het grootste gedeelte van de route was geen winkel te zien. Pas op kilometer 95 kwam ik een supermarkt tegen, precies op tijd want ik had niet veel meer. Later op de route kwamen de uitlopers van de Ardennen die je weer heerlijk op en neer lieten gaan met de nodige klimmetjes op het eind van 10% en 11%. Toen ik eindelijk de heuvels van de Ardennen verliet richting het Maasdal leek het wel alsof ik uit de Pyreneen kwam, zo steil liep de weg naar beneden met uitzicht op de stad beneden. Wat ik zo in de vluchtigheid heb gezien van Charleville-meziers is het een mooie stad. Ik denk dat ik morgen een rustdag neem en de stad ga bekijken, het wordt woensdag toch baggerweer.
Verder speelt de blessure aan mijn linkerknie weer op van in het begin van de reis, die moet even rust hebben. De route die ik donderdag ga fietsen loopt langs de Maas naar Namen is uitgeroepen tot de fietsroute van het jaar 2010. Met name het stuk van Charville- Meziers tot aan Givet (85km) schijnt schitterend te zijn met alleen maar een fietspad langs de Maas. Dat is allemaal vlak en weinig belastend voor m'n knie. Daarna loopt de route verder België in tot in Namen. Van daaruit ga ik richting Hasselt en kom bij Lommel de grens van Nederland over, maar zover is het nog niet.
Dag 58
Het is maar goed dat ik even een rustdag heb genomen. Ten eerste voor m'n linkerknie waar ik last van begin te krijgen en ten tweede voor het enorme regenweer dat woensdag met bakken uit de lucht is gekomen. Het begon dinsdagavond en het heeft ruim 24 uur aan een stuk doorgeregend, tjonge tjonge wat een nattigheid. Alles in de tent was vochtig. Uitgespoelde kledingstukken trok ik de volgende dag weer even nat aan. Woensdag overdag nog de stad in geweest maar het werd vanwege het weer niet meer dan wat koffiedrinken in een cafe en de e-krant lezen. Het weer was te slecht om even door de stad te gaan lopen. Op de camping verder wat gelezen, internetten en de route uitgezet voor de komende dagen en uiteraard 's avonds de voetbalwedstrijd Nederland-Argentinië gekeken. Tjonge tjonge wat een deceptie was dat.
Van Charlville-Mezieres naar Dinant (Belgie)
Dag 59
Afstand: 110 km
Gem snelheid: 18,8 kmp/u
Weer: zwaar bewolkt met een fijne miezerregen en wind tegen.
Na de voetbalwedstrijd ben ik direct (met een kater) gaan slapen want het was 07:00 weer opstaan. 08:10 uur zat ik op de fiets. De tent nog net redelijk droog kunnen inpakken voordat het weer voor de rest van de dag begon te miezeren. Ondanks de regen kan ik niet anders zeggen dat de route langs de Maas zeker de moeite waard is. Het was nu al mooi met regen laat staan wanneer het beter weer is. Leuke dorpjes, jachten die de Maas afvaren (vooral Nederlandse) en veel vissers langs de kant. Verder ben ik op de route maar 4 fietsers tegengekomen.
Wat eindelijk goed is geregeld langs de route zijn de picknick tafels, bankjes en afvalbakken. In Frankrijk is daar een chronisch gebrek aan. Ik heb die behoorlijk gemist op de fietstocht, even pauzeren op een bankje met koffie. In Nederland zijn we wat dat aangaat goed verwend.
Ik sta nu op een camping in de buurt van Dinant. Dit is tot nu toe de camping met de minste faciliteiten, koud water aan de wastafels en afwasbakken, geen goed werkend wifi netwerk en een munt voor de douche die maar 4 minuten warm water geeft. De camping is tevens de duurste tot nu toe, €14 voor een nacht terwijl het gemiddelde op €9 ligt, afleggers. Morgen naar Tienen of Diest. Bij Diest (in 1992 heb ik daar de vrije val opleiding gedaan bij de Belgische para commando's, mooie tijd was dat), ben ik nog zo'n 45 kilometer hemelsbreed van de Nederlandse grens af. Het schiet op. Volgend verslag is op Begie-Nederland.
Belgie- Nederland
Van Dinant naar st Oedenrode
Afstand: 225 km
Gem snelheid: ?
Weer: dag 60 zwaar bewolkt, af en toe een beetje miezerregen,
dag 61 miezerregen in de ochtend, droog laat in de middag
Terrein: vlak met een paar kleine klimmetjes richting Scherpenheuvel.
's ochtends 08:15 uur vertrokken vanuit de camping in Dinant. Voordat ik ging heb ik nog met een Nederlander gesproken die te voet richting Santiago ging. Hij denkt rond half oktober aan te komen. Vanwege de stress als zelfstandige ondernemer heeft hij een sabbatical opgenomen om gedurende zijn “camino” het antwoord te vinden of hij wel zo door wil gaan met zijn drukke leven. Ik denk het antwoord al te weten, niet dus. Anders ga je dit niet ondernemen, waarschijnlijk borrelt onderhuids al het nodige. Maar goed het is zijn camino, hij moet er achter komen.
Petje af voor de moeilijke route die hij gaat doen, De route "langs oude wegen" is gewoon pittig.
De tip die hij mij nog gaf is om niet naar Diest te gaan maar naar Scherpenheuvel, een paar kilometer westelijk van Diest. Hij had daar in een abdij geslapen in een lekker bed, met uitstekende douches en vriendelijke paters. Er waren geen kosten aan verbonden maar een donatie was welkom. Klonk goed, dus ipv Diest werd het richting Scherpenheuvel.
De route van Dinant naar Namen langs de maas is schitterend. Hij is maar 30 km maar wel ontzettend mooi, echt genieten is dat. Ga ik bij een zeer luxe restaurant koffie drinken met uitzicht op een kasteel aan de maas, chique kopjes, luxe inrichting, stijlvolle servering en denk een gepeperde rekening te krijgen. Ik reken af...... €2,10. Het goedkoopste "grande cafe au lait" in heel Frankrijk en België. Het zijn die kleine dingen waarover je kan verbazen.
In Namen aangekomen werd ik aangesproken door een Engelsman op de fiets. Volgens mij zat hij er een beetje doorheen. Praatje maken over de fietsen bla bla bla... Vraag ik; "waar ga jij naar toe?" I am heading for Japan he said. Kijk dat is nu even "different cake", dat is echt een "grande camino".
Hij was nu 6 dagen onderweg en had al een behoorlijk peesblessure aan zijn knie. Hé... waar ken ik dat van. Hij had een rekverband om zijn knie maar vond dat die niet veel verlichting bood. Ik liet hem mijn kniebandje zien voor dezelfde blessure en dat dit voor mij een hele goede uitkomst was.
Het viel mij tevens op dat zijn zadel veels te hoog stond waardoor hij met te gestrekte benen aan het fietsen was, eigenlijk exact wat mij is overkomen in het begin.
Als mogelijke oplossing heeft hij zijn zadel 2 cm laten zakken zodat hij nu makkelijker met zijn hielen op de trappers kon komen, vaak een ijkpunt voor een goede zadelafstelling. Nu maar hopen voor hem dat dit enige verlichting brengt, de beste man moet nog zo lang.
Ik was wel benieuwd naar zijn materiaal, hij had werkelijk klasse spul bij zich en aan alles gedacht om zo 12 maanden met de fiets te kunnen reizen. Alleen de fiets vond ik wat minder. Er is echt een groot verschil tussen Nederlanse trekkingfietsen en Engelse. De Engelsen hebben nog de "old school" techniek op hun fiets zitten. Ik heb er maar niets van gezegd, het is tenslotte zijn feestje. Ik heb wel respect voor de man, in zijn eentje en dan zover in zulke vreemde landen en onbekende culturen. Die tocht heeft niet de luxe van Europa.
In Namen de laatste 11% heuvel lopend genomen op deze reis. Als je in Namen de Maas gaat verlaten moet je wel nog even omhoog om daarna met nog een paar klimmetjes op de Ravel 2 route te komen welke loopt van Namen naar Hoegaarden. Dit is in het verleden ooit een treinspoor geweest. Het was daarom in een rechte lijn op een treindijk speren naar Hoegaarden terwijl om je heen het landschap nog steeds de nodige glooiingen heeft.
In Scherpenheuvel heb ik in de abdij van Averbode de nacht doorgebracht. De paters René en André runnen daar met enkele vrijwilligers de tent met de naam, hoe kan het ook anders, "de Pelgrim". Waarlijk een fantastisch onderkomen en gastvrijheid. Pater René had ooit twee keer de camino gelopen dus de fotoalbums werden van stal gehaald en bekeken.
Dag 61
's Ochends een lekker ontbijtje genuttigd in de abdij en daarna op weg richting Uden. Het weer verliep in de ochtend van een lichte miezerige regen naar een flinke miezerige regen. In Lommel nog de grootste begraafplaats bezocht in Europa van gesneuvelde Duitse soldaten. Daar liggen maar liefst 39100 slachtoffers. Je wordt er stil van als je dat ziet, wat een hoeveelheid, wat een krankzinnigheid.
Na Lommel voelde ik me niet lekker worden. Meestal na 40 km begin ik trek te krijgen en eet ik meestal wat maar ik had nu geen honger. Wel had ik een opgeblazen en naar gevoel in de maag en moest steeds boeren.
Op een gegeven moment werd ik misselijk en voelde de kracht uit m'n lichaam vloeien.
Net na Eindhoven moest ik vlug naar de kant en heb ik enorm overgeven, het hield niet op. Ik voelde me daarna wel wat opgelucht maar m'n maag bleef rommelen. Ik heb nog geprobeerd tegen heug en meug wat te eten maar bij st Oederode moest ik weer overgeven, zelfs drinken bleef er niet in zitten. Waarschijnlijk een voedselvergiftiging of een buikgriep, zeg het maar. Misschien omdat ik de avond ervoor bij de chinees had gegeten?
Bij st Oedenrode ben ik nog naar een boerencamping gefietst maar ik had werkelijk geen puf meer om de boel uit te pakken en de tent op te zetten. Ik was ziek en voelde me koortsig. Zo vlak voor de eindstreep, ik baalde als een stekker. Ik zou maandagavond (fietsend) thuiskomen, twee dagen eerder dan gedacht.
Na nog een uur op de camping in het gras te hebben gelegen heb ik besloten Mary te bellen met het verzoek mij te komen ophalen, ik voelde me helemaal op en had geen zin om een dag of langer ziek in m'n tentje te gaan liggen, zeker niet op een camping waar helemaal niets aan eten of drinken te krijgen was.
Mary was er 20:45 uur, we hebben de fiets en spullen ingeladen en zijn naar huis gereden. Bij thuiskomst ben ik direct naar bed gegaan. Ik had een aardige koorts die nacht.
De volgende dag voelde ik me al een stuk beter maar was nog flink aan de diarree.
Dinsdagavond wanneer ik me weer goed voel brengt Mary mij weer naar st Oederode naar de plek waar ze me heeft opgehaald. Vandaar vervolg ik de reis weer naar Assen. Als ik dat niet doe heb ik niet het gevoel de reis tot een goed einde te hebben gebracht.
Van st Oedenrode naar Assen
Afstand: 211km
Gem.snelheid: 17,5 km p/u
Weer: warm en zonnig
De koorts was al vrij snel weer verdwenen maar de diarree en krampen in de darmen bleven hardnekkig aanwezig. In plaats van dinsdagavond heeft mijn zoon Peter mij woensdagavond weggebracht naar de plaats waar ik was gestopt. Ik voelde me absoluut nog niet toppfit maar ik had geen zin om nog langer thuis te zitten, ik wilde de klus afmaken. Op een camping in de omgeving van Uden heb ik de nacht doorgebracht om 'sochtends 07:30 van start te gaan. Hoewel de ochtend best wel soepeltjes verliep merkte ik halverwege de dag dat ik gas moest terug nemen en meer rustpauzes moest in lassen. Het lichaam ging protesteren.
Na 106 km heb ik een camping opgezocht in Emst op de Veluwe. Die avond alleen brood en kippensoep gegeten om de darmen wat rust te gunnen want de diarree was nog volop aanwezig. Ik ben na 2 koppen thee 21:00 uur naar bed gegaan.
Dag 63
08:30 uur zat ik weer op de fiets. Na 2,79km fietsen heb ik een foto gemaakt van de GPS waarop ik de 5000km grens ben gepasseerd. Toch een momentje om even bij stil te staan hoewel ik dat gehurkt deed met mijn broek naar beneden in de bosjes. In Epe nog een paar krentenbollen bij de warme bakker gehaald en daar moest ik het mee doen die dag. Iets anders kon ik niet verdragen. Om heel eerlijk te zijn, ik heb Assen gehaald op m'n tandvlees. Ik had weinig last van de warmte maar ik had gebrek aan brandstof en fut. Medisch gezien had ik beter langer kunnen wachten om de tocht te hervatten, maar tja ........ that's me.
AFSLUITING
Ik heb een fantastische reis achter de rug waar ik met veel genoegen op terug kijk. Ik heb niet één keer onderweg het idee of gevoel gehad dat het te zwaar zou worden of dat de lust voorbij zou gaan vanwege het slechte weer of de blessure van mijn knie. Ik heb van elke dag genoten. Op een paar afzien momentjes na is de reis vloeiend verlopen. Dat wil niet zeggen dat het een makkie is geweest, met name de heuvels/bergen en slecht weer kunnen je opbreken wanneer je niet goed bent voorbereid.
Wat zo'n reis betekenis geeft zijn de mensen die je ontmoet, dat kunnen vluchtige contacten zijn als wel de wat langdurige, maar ze waren altijd leuk, verfrissend en interessant. En uiteraard de omgeving, je doorkruist een grote variëteit aan landschappen met ieder zijn eigen schoonheid waarbij ik een lichte voorkeur had voor Spanje met zijn wat meer ruige landschap.
Het leven op de fiets is een stuk simpeler dan wat je gewend bent. Je ervaart hierdoor een enorm gevoel van vrijheid door het gebrek aan "sores" aan je hoofd. Alles draait enkel om eten, drinken, waar ga je slapen, hoe lang kan of wil je nog fietsen die dag.
Je wordt vrijwel direct geconfronteerd met de keuzes die je maakt. Keuzes als; rij ik terug, rij ik om, rij ik door of ga ik stoppen, neem ik deze camping of pak ik de volgende, nu boodschappen doen of later (tip: wanneer je eten en drinken kan inslaan, altijd doen, het kan de laatste keer zijn voor die dag). Die keuzes kunnen je een goede of minder goede of soms een slechte dag bezorgen.
De fiets
De Nazca Cruiser ligfiets is een ware trekking fiets. Hij is misschien wat zwaar maar is enorm solide en betrouwbaar met een hele stabiele wegligging. Hoe hoger de snelheid hoe stabieler de fiets op de weg ligt. Ik voelde me met 60 a 70km per uur bergafwaarts volkomen op mijn gemak. Een ware vriend op mijn tocht die me nooit in de steek heeft gelaten.
Er is mij onderweg vaak genoeg gevraagd of het met een ligfiets niet zwaarder berg op fietsen is dan met een gewone fiets. Over die vraag heb ik lang nagedacht maar kan er nog steeds geen antwoord op geven. Het is moeilijk jezelf met een ander te vergelijken omdat je kan niet zeggen of het nu aan de fiets of aan de fietser ligt waarom het makkelijker of moeilijker gaat. Je zal zo’n zelfde tocht moeten afleggen op een gewone fiets om hierop het antwoord te kunnen geven. Eén ding is zeker, op het vlakke stuk en heuvelaf laat je iedereen ver achter je.
Dat ik in het begin een blessure aan mijn knie heb gekregen heeft te maken met de verkeerde keuze van het kleinste voorblad. Het werd tijdens de reis duidelijk, met name in de Pyreneeën, dat een 30t als kleinste voorblad voor mij te groot was. Ondanks dat ik later een 26t heb gemonteerd heb, wordt het voor de volgende keer toch een 24t. Dat heeft allemaal te maken met het gewicht wat ik de hele tocht heb moeten meezeulen; 25kg aan uitrusting, 18 kg fiets en 92kg eigen gewicht. Onderweg werd het wel steeds minder omdat ik in 9 ½ week 15 kg ben afgevallen.
Uitrusting
Sommigen, met name de grammenjagers, zullen zeggen dat ik een uitrusting heb meegenomen die nogal ruim aan het gewicht was. Toch zou ik het voor een volgende reis van 10 weken niet veel anders doen. Wanneer je in het begin van de maand mei weggaat heb je een warme slaapzak nodig en meer kleren dan normaal om warm te blijven. Verder kan je niet zoals de meeste doen, bij St Jean Pied la Porte, overbodige uitrusting naar huis opsturen wanneer je ook nog terug moet fietsen. Dus alles heeft de reis meegemaakt. Ik heb alle uitrusting gebruikt en ook nodig gehad op een paar dingen na die ik onderweg gedumpt heb. Een paar uitrustingstukken wil ik toch met nadruk benoemen waar ik echt blij mee was dat ik die had meegenomen.
Slaapzak Lowland pulsar I . Hij is wat aan de zware kant maar ik heb er heerlijk warm in geslapen in tijden dat het echt koud was (zeker de eerste 5 weken).
Slaapmatje Klymit Static V (opblaasbaar). Ik heb dit model op een beurs in Duitsland gezien maar is moeilijk of nog niet te krijgen in Nederland. Het heeft een fantastisch ligcomfort (en ik kan het weten met m'n slechte rug) en is snel op te blazen (12 ademhalingen), compact op te vouwen en niet lek te krijgen.
Biker tent. Ik heb gekozen voor een ruime 2-persoons tent. Hij is 1 kg zwaarder dan een 1-persoons tent maar heeft me enorm veel gemak gegeven.
Helinox stoeltje. Mensen, neem een stoeltje mee, het is pure luxe, zeker wanneer je op een camping staat zonder zitgelegenheid. Dit stoeltje is super klein op te vouwen, licht van gewicht, stevig, maar helaas flink aan de prijs.
GPS. Wat een gigantisch apparaat die Garmin GPSMAP 60CX, niet één moment gehaperd in weer en wind. Met een GPS spaar je een hele hoop tijd en ergernis uit door niet de hele tijd in je route-boekje te hoeven kijken of je wel goed zit en je geniet veel meer van je omgeving. Menig fietser die met mij opreed heeft daarvan geprofiteerd. Ideaal zo’n gids die niet steeds hoeft te stoppen. Wel zorgen dat je op tijd reserve batterijen aanschaft. 2x AA batterijen zijn goed voor 2 ½ dag.
Monkey extreme batterij met oplader. Daar heb ik echt veel plezier van gehad. Als er geen stroom was op een camping kon ik altijd terug vallen op mijn batterij. De zonnepanelen had ik thuis kunnen laten want die zijn van weinig nut geweest.
De schwalbe buitenbanden. Ik heb een voorband Schwalbe marathon (40-406) en een achterband Schwalbe marathon plus (40-559). Ik heb er 1500km mee getraind, 5125km de tocht mee afgelegd en tot op heden zitten ze nog steeds op de fiets (8200km). Tot nu toe niet één lekke band gehad. De banden heb ik één keer bijgepompt in Santiago de Compostela, en één keer op de terugweg ergens in Noord-Frankrijk.
Wat heb ik onderweg gedumpt:
Opblaasbaar kussentje. Dat lag voor mij niet lekker. Ik gebruikte alleen het sloopje met daarin wat kleren en dat lag geweldig.
Een RVS thermosflesje. Op andere fietstochten heb ik die wel gebruikt maar bij deze niet. Na week 1 heb ik die aan iemand anders gegeven.
Wat ik vergeten ben maar de volgende keer beslist meeneem; Een campingstekker, heel erg handig en een "must have".
Mijn volgende reis? ........Ik zie wel.